برای علمای اخلاق شهرم

خسته که میشی یعنی دقیقا همون وقتا که از همه بریدی با همه دعوا داری یه کلام خسته ای...

همون وقتایی که از دست کارای خودت به هم ریختی و با خودت دعوا داری یه جاهایی هست که آرومت می کنه ... 

تهران باهمه بزرگیش با همه شلوغیش با همه دود و صدا و آلودگی هاش از نعمت هایی برخورداره که سبب موندگاری این شهر پر از گناهند ... 
علمای اخلاق تهران ... کسانی که همچون ستون هایی مانع شده اند تا سقف آسمان از خشم بر سر مردم این شهر بی افتد ... خیلی هایشان رفتند اما یادمان هنوز در گوشه و کنار این شهر هستند مردان خدا ... اون وقتها که خسته ای بهترین موقع است برای شنیدن صحبت های پدرانه این علما ... یادمان باشد اگر امروز نسل ما نمی تواند روضه علی اصغر حاج اقا شناس را بشنود اگر موعظه های پدرانه حاج اقا مجتهدی رو از دست دادیم اگر روضه های مادری حاج اقا مجتبی در خیابان ایران دیگر به گوش نمی رسد اگر ایت الله خوشوقتی نیست که پدرانه فرزندانش را هدایت کند اگر لبخند های زیبای حاج اقا مهدوی نیست اما یادمان باشد هنوز هم هستند مردانی که اگر قدر ندانیم شاید با آهی بلند افسوس دوریشان را بخوریم ... رفقا علمای اخلاق تهران رو از دست ندید ...
سلامتیشون صلوات